Tę dyskusję prowadziliśmy podczas debaty nad sprawozdaniem Komisji do Spraw Energii, Klimatu i Aktywów Państwowych o pilnym rządowym projekcie ustawy o zmianie ustawy o systemie rekompensat dla sektorów i podsektorów energochłonnych. Na posiedzeniu Komisji przyjęliśmy rządowy projekt nowelizacji ustawy o rekompensatach dla sektorów i podsektorów energochłonnych. Dostosowuje on obecną  ustawę do nowych wytycznych Komisji Europejskiej obowiązujących od 2021 do 2030 roku. W efekcie zmienią się nie tylko zasady obliczania pomocy, ale także lista sektorów, które mogą z niej skorzystać.

Zgodnie z wytycznymi KE rekompensat zostaną pozbawione sektory

– wydobywania minerałów dla przemysłu chemicznego do produkcji nawozów;
– produkcji nawozów i związków azotowych;
– produkcji rur, przewodów rurowych i profili drążonych bez szwu ze stali;
– produkcji przędzy bawełnianej; produkcji włókien chemicznych; górnictwa rud żelaza oraz produkcji tworzyw sztucznych.

Jednocześnie jednak Komisja Europejska wskazała sektory, które mogą ubiegać się o rekompensaty. Są to sektory:

– produkcja masy włóknistej;
– wytwarzanie i przetwarzanie produktów rafinacji ropy naftowej;
– produkcja pozostałych metali nieżelaznych;
– wszystkie kategorie produktu w sektorze odlewnictwa żelaza;
– polietylen, w formach podstawowych;
– maty z włókna szklanego;
– woale z włókna szklanego;
– wodór;
– nieorganiczne związki tlenowe niemetali;

Ponadto zmienią się zasady obliczania rekompensat. Najważniejsze to:

– możliwości ustalenia obowiązującego współczynnika emisji dwutlenku węgla (CO2) na podstawie technologii będącej podstawą ustalenia ceny krańcowej na rynku energii elektrycznej. Obecnie jako wartość regionalnego współczynnika emisyjności jest przyjmowana średnia ważona intensywność emisji dwutlenku węgla (CO2) z energii elektrycznej produkowanej z paliw kopalnych na różnych obszarach geograficznych.
– zamiast wartości historycznych na potrzeby wyliczenia wartości rekompensat będą przyjmowane wartości rzeczywistego zużycia energii elektrycznej i rzeczywistej wielkości produkcji w roku kalendarzowym, za który są przyznawane rekompensaty
– w przypadku umów na dostawy energii elektrycznej, w których nie ujęto żadnych kosztów emisji dwutlenku węgla (CO2), nie zostanie przyznana żadna pomoc państwa.
– maksymalna intensywność pomocy została określona na poziomie 75 proc.

Zgodnie z nowymi wytycznymi państwa członkowskie wprowadzające system rekompensat zobowiązują się monitorować, czy wnioskodawcy (tzw. duzi przedsiębiorcy) wywiązują się z obowiązku przeprowadzenia audytu energetycznego lub w ramach certyfikowanego systemu zarządzania energią lub systemu zarządzania środowiskowego, np. unijnego systemu ekozarządzania i audytu (EMAS). Za niespełnienie tych warunków będzie grozić kara administracyjna na poziomie 5 proc. faktycznie uzyskanych rekompensat. Zmienią się też informacje podawane w sprawozdaniach dotyczących rekompensat. Za nieprawdziwe informacje w sprawozdaniu lub nie złożenie go w terminie będzie grozić 10 tys. zł.

Na Komisji zabrałam dwukrotnie głos w ramach pytań do autorów nowelizacji – oto zapis moich wypowiedzi