O tym, że problem suszy w Polsce przestał być problemem lokalnym i możliwym do zbagatelizowania nie trzeba dzisiaj nikogo przekonywać. Zmiany klimatyczne objawiające się zwiększeniem nierównomierności opadów i udziału parowania w bilansie wodnym oraz zanikiem retencji śniegowej z jednej strony, z drugiej, co najmniej kilkudziesięcioletnim niszczeniem naturalnych zdolności retencyjnych zlewni, doprowadziły do stanu, w którym brak wody zaczyna limitować produkcję przemysłową i rolniczą oraz zmienia w niekorzystny sposób nasz krajobraz, powodując stepowienie dużych obszarów i zanik wód powierzchniowych. Planowana właśnie specustawa ma przyspieszyć kompleksowe działania zapobiegające suszy poprzez m.in. ograniczenie możliwości blokowania przez niezależnych ekspertów szkodliwych i nieefektywnych inwestycji. W tym kontekście ważne jest, aby ogólne dokumenty planistyczne, w tym Program Przeciwdziałania Skutkom Suszy (PPSS) wykluczały tego typu inwestycje, promując rozwiązania w optymalny sposób wykorzystujące dostępne środki. W związku z tym naukowcy zrzeszeni w Polskim Towarzystwie Hydrobiologicznym i w ruchu Nauka dla Przyrody, wspólnie sformułowali stanowisko w sprawie projektu PPSS .
Oto fragmenty tego stanowiska
