Chciałam, by potrzeba regulacji dotyczących włączenia obywateli do polityki klimatycznej znalazła się wśród tez zawartych w rezolucji końcowej posiedzenia Unii Międzyparlamentarnej towarzyszącego COP24. Niestety, mimo, że byłam członkiem polskiej delegacji, takiej możliwości nie było. Tym nie mniej z takim apelem zwróciłam się na spotkaniu delegacji parlamentarzystów z całego świata zebranych w Krakowie:
„ Ważne by parlamenty krajowe wprowadziły regulacje tworzące przestrzeń dla aktywności samych obywateli i ich indywidualnego udziału w transformacji nakierowanej na ochronę klimatu. Włączenie obywateli w politykę klimatyczną powinno odbywać się nie tylko na poziomie dostępu do informacji i wpływu na decyzje polityczne ale i w realnym zarządzaniu własną konsumpcją. Jako przykład wskazałam konieczną transformację energetyczną; obywatel musi nie tylko wiedzieć jakie są elementy rachunków za energię, by móc nią inteligentnie zarządzać by ograniczyć zużycie i koszty. Musi mieć też mieć prawo,nie tylko do wyboru dostawcy, ale też realnego wyboru źródła wytwarzania tej energii. Ważne też jest by obywatel mógł sam, indywidualnie uczestniczyć w transformacji energetycznej poprzez energetykę obywatelską, prosumencką. Ale do tego potrzebne są odpowiednie warunki i prawo realnie wspierające dobry dla klimatu wybór. Taka filozofia powinna przyświecać także regulacjom dotyczącym innych decyzji konsumenckich, tam gdzie identyfikowany jest wpływ na klimat. A to jest rola parlamentów.”
Moja propozycja spotkała się z dużym zainteresowaniem zebranych a zwłaszcza prawników środowiskowych ONZ, tworzących tzw. skrzynkę narzędziową czyli katalog rekomendowanych krajom rozwiązań prawnych dla klimatu. Szkoda, że nie mogła znaleźć się w dokumencie końcowym. Autorem tekstu i sprawozdawcą była posłanka PiS Anna Paluch. Mimo protestów, co do wielu sformułowań i sposobu procedowania dokumentu, zgłaszanych m.in. przez delegacje Niemiec, Belgii, Francji i Unii Panafrykańskiej, prowadzący tę część senator PiS Michał Seweryński zamknął posiedzenie ogłaszając przyjęcie rezolucji (bez pisemnej wersji tekstu końcowego!) przez aklamację. Na sali słychać było: „Skandal !”
Oto program spotkania i parę migawek ze spotkania parlamentarzystów z całego świata:
Panel I
„Przejście do wdrażania umowy paryskiej z ambitnymi Wkładami Zamierzonymi przez Kraje: kluczowe dziedziny, którymi należy się zająć za pomocą przepisów i polityk krajowych”
Dyskusja ogólna:
– Opracowanie i wzmocnienie ram prawnych i regulacyjnych jako sprzyjających warunków dla działań związanych z klimatem na poziomie krajowym
– W jaki sposób prawodawcy mogą wspierać skuteczne, trwałe i ambitne wdrażanie porozumienia paryskiego i Wkładów Zamierzonych przez Kraje?
– Jakie istniejące inicjatywy i narzędzia mogą pomóc parlamentarzystom w ich pracy na poziomie krajowym?
Panel II
Dyskusja na temat obszarów tematycznych: „Środowisko umożliwiające inwestycje w energię odnawialną”
– W jakim stopniu prawne ramy inwestycyjne wspierają lub utrudniają finansowanie energii odnawialnej?
– Jakie inne rozwiązania prawne lub instytucjonalne wpływają na otoczenie inwestycyjne?
– Jakie uprawnienia parlamentarne mogą być szczególnie przydatne w tworzeniu sprzyjającego otoczenia?
Panel III
Dyskusja na temat obszarów tematycznych: „Instrumenty ekonomiczne w krajowych przepisach i politykach ochrony środowiska”Jakie środki okazały się skuteczne?
– Jakie środki okazały się skuteczne?
– Jakie wyzwania wiążą się z wprowadzeniem warunków niezbędnych do optymalizacji skuteczności instrumentów ekonomicznych
Wnioski, perspektywa i przyjęcie dokumentu końcowego
– W jaki sposób prawodawcy / parlamentarzyści mogą mieć większy wpływ na osiągnięcie celów porozumienia paryskiego?
– W jaki sposób parlamenty mogą oceniać wpływ przepisów dotyczących zmian klimatycznych?
Pełny dokument Rezolucji dostępny jest na stronie internetowej Unii Międzyparlamentarnej – www.ipu.org.